Innovatie is de kunst om dingen die tegengesteld zijn te verenigen als daar iets  nieuws uit kan ontstaan.  In zijn Haarlemmermeerse periode stelde  Obbe Norbruis voor om Hoofddorp en Nieuw-Vennep aan elkaar te laten groeien in, wat ‘Meerstad’ werd genoemd.   Niet spreiding maar concentratie leidt tot innovatie en vernieuwing, met als ideaal een duidelijke begrensde grote stad centraal in de polder, rondom een binnenwater en een shoppingmall gelinked aan Schiphol. Dat idee had de identiteit van de Haarlemmermeerpolder versterkt . Externe adviseurs lanceerden als  tegenpool, het ‘Park voor de 21ste Eeuw’, dat tussen Hoofddorp en Nieuw Vennep aangeplant moest worden. De lokale politiek ging daar met een krappe meerderheid in mee. Vijftien jaar na dato is dat park er nog steeds niet. Er ontstond wel een grillige stadsstructuur, omdat verspreid  gebouwd werd in de polder. Een andere tegenstelling speelt tussen Indonesië en Nederland. Ook daar valt wat te verenigen. Hoe plaats je de koloniale stad in de context van een tijd waarin Azië het voortouw neemt? Of dichter bij huis;  verlaten bedrijfsterreinen, verlaten woon-boulevards en verlopen wederopbouw wijken, ze vragen om impulsen en om innovatieve oplossingen, die inspelen op aanwezige potenties. Neem de aangeschoten kerktoren in Gennep die na 65 jaar een bijzonder museum mocht worden mede door ons toedoen. Wij stimuleren vernieuwingen die, geënt op het verleden, inspelen op de toekomst.  Daarmee bieden we voorstellen die zowel tijdloos als veranderlijk zijn.